İlham

“Yapman gerekenleri gergin olduğunda yapamazsın.
Yalnız olmak için kendine zaman ayır ve basit bir şey yap, yapmaktan hoşlandığın bir şeyi…
Ancak bu yaptığın, kendi seçtiğin bir şey olsun, başkasının sana önerdiği bir şey değil…
Bunu yaparken her şeyi başka bir bilinç seviyesinden görebileceksin.
Üzerindeki ağırlık kalkacak ve çok daha fazla şey yapabildiğini anlayacaksın.
Ayrıca asla çok fazla ilerisini görmeye çalışma; bu da büyük bir gerginlik ve sıkıntı yaratabilir.
Her seferinde bir adım atmalısın; böylece sen o ilk adımı attıktan sonra diğer adım uygun zamanda onu takip edecektir. Bırak bu kendiliğinden ortaya çıksın, sen onu idare etmeye çalışma.
Bir şeyler tam olarak beklediğin gibi gerçekleşmediği zaman canını sıkıp sinirlenme ve sabırsızlanma. Bunun yerine gerçekleşen her ne varsa onun amacını ve ona ait planı araştır ve gör; her şeyin en hayırlısının gerçekleşeceğine inan...”

"Yaşamak için yeterince evrensel unsur bulmak, can veren su ve hava bulmak, bir sabah yürüyüşü ya da akşam gezintisi ile tazelenmek, geceleri yıldızlar ile heyecanlanmak, bir kuş yuvası veya ilk baharda bir kır çiçeği ile neşelenmek, sade bir yaşamın ödüllerinden bazılarıdır." 🍁

Stoacı filozoflardan Roma İmparatoru #MarcusAurelius, mutluluğun çok az şeye bağlı olduğunu iki bin yıl öncesinden söylüyor.

Aurelius’a göre mutlu insanın algısı dışarıda değil, içeride...
Dışarıda hiçbir şey yok.
Ne düşman, ne mutluluk dağıtıcılar...
Basit olanın gücünü fark etmedikçe, mutluluk hep bir hayal olarak kalacak en yazık ki...
Avucunu sıktığın an kırılan, açtığında uçup giden...
Yani bir şekilde sende durmaya zaten gönülsüz olan...
Oysa mutluluk, basit olandır.
“Ölümlü bir dünyada insana yaraşır şekilde yaşamaktan daha iyi bir şey olabilir mi? der Aurelius. Dolayısıyla yaptığı işi gösterişe kapılmadan, arzularından arınmış bir ruhla, başkalarının da yararını gözeterek yapan insan, mutsuz olabilir mi hiç?
Mümkün değil...
Dışarıdaki hiçbir koşula bağlı değildir mutluluk...
Verdiğin içsel bir karardır sadece.
Aurelius’tan bu yana iki bin yıldır ne çok şey yazıldı, ne çok şey söylendi ve ne çok şey üretildi mutluluk üzerine...Sanattan sanayiye kadar neredeyse her alanda hep bir şekildr mutluluğu yakalama ya da satın alma yarışına sürüklendik değil mi?
Parası çok olanın bile sarsılmaz mutluluğu satın alamadığını gördük mü ama?
Gördük...
O halde yeni bir öğrenmek yerine, eski bir şeyi hatırlamanın zamanı gelmiş olabilir. İki bin yıl önce yaşamış bir filazofun, bakıldığında maruz kaldığı üretim modelleri dışında pek de bir şeyi değişmemiş olan insanın süregelen mutluluk arayışına tuttuğu fener, aydınlanmaya yetecek kadar kuvvetli.

Hayat artık öylesine komplike, karmaşık ve kalabalık ki; nasıl basit yaşanır, nasıl yalın düşünülür ve sade kalınır hatırlaması güç.
Mutlu olmanın formülleri serilmiş masalara. Vitrinlerden satın almaya çalıştığımız hazlar peşindeyiz. Sosyal medyanın gücü kadar psikolojik derinliğimiz. Başlarının sevgisine duyduğumuz muhtaçlıkla hırçınlaşıyor, sağırlaşıyor, yalnızlaşıyoruz. Yani biz de giderek karmaşıklaşıyor, çaresizleşiyor, çözümsüzleşiyoruz.
Oysa mutluluk basit olandır, savaşa gerek duymayandır, kıyaslamayandır, yarıştırmayandır, koşturmayandır, korkutmayandır, meydan okumayandır...
Ne var ki biz basitleşmekle ucuzlaşmak arasındaki büyük farkın ne olduğunu unutmuş olabiliriz.
Oysa birinde yaşam, diğerinde yıkım vardır.

İnsan kendi içinde bir takım gizli güçlere (potansiyel) sahiptir ve bunların açığa çıkmaması insanı sakatlar.
Rollo May bu noktada günümüzde endişenin kişinin kendi gizil güçlerinden korkmasından ve bu korkudan kaynaklanan çatışmalardan kaynaklandığını savunur. Ve günümüzde asıl tehdidin gruptan atılmak, bir başına yapayalnız kalmak olduğunu söylüyor;
“ Bu aşırı katılımcılıkta kişinin kendi istikrarı da bozulur zira istikrar, hep başkalarına uyum göstermek durumundadır.”

Rollo May’in yoğunlukla üzerinde durduğu diğer bir duygu ise kaygıdır. Kaygının kişinin içinde bulunduğu dünyayı tanıyamaması ve kişinin kendini kendi varoluşuna yerleştirememesinden kaynaklandığını gördüğünü söyler.

Rollo May’a göre kaygı birey için içsel bir tehdittir. O kişinin “hiç” olacağına dair farkındalığına ilişkin bir duygudur. Korku ise dışsaldır. Kişi korkusuna dışarıdan bakabilir. Kişinin içinde ortaya çıkan bir potansiyel bir yandan onun kendini tamamlama ihtimalini içerirken diğer yandan halı hazırdaki güvenli konumunu ortadan kaldırmaya adaydır. Bu nedenle de bu yeni potansiyelin kişi tarafından yadsınma olasılığı oldukça yüksektir. Çünkü bu durum kişide kaygı oluşturur.

İnsan tüm bu kuşatılmışlık içinde, kaygıları, korkuları ve endişeleriyle yüzleşip nasıl başka bir noktaya varabilir? Burada şu an yaşadığımız dünyada hayatımızı daha çok kaplayan madde dünyasının bize sunduklarıyla dolduramadığımız bir büyük boşluktan da söz etmek gerekir. Bu boşluk duygusu Rollo May’in de işaret ettiği gibi kaynağını beklentilere uygun yaşama saplantısından alıyor olabilir. İşte tam da bu noktada özgürlük, o büyülü sözcük devreye giriyor. Rollo May’a göre özgürlük insanın kendi gelişimine hükmedebilmesi, kendini şekillendirme kapasitesidir.

“Kendini özgürlüğüne adamış birey gerçeklerle savaşmak için zaman kaybetmez, bilakis gerçekleri sevmeyi öğrenir.”

Rollo May sevgiyi diğer insanın varlığından duyulan sevinç ve insanın kendisinin olduğu kadar onun da değerini ve gelişimini onaylaması olarak tanımlıyor. Bu şüphesiz kişinin üst düzeyde bir farkındalık ve sürekli bir çaba içinde olmasını gerektirir. Birey olmak her gün yeniden girişilen bir yolculuktur ve cesaret gerektirir.

“İyi bir yaşam, bir durum değil, bir süreçtir; bir varış noktası değil, bir yöndür. 🛤
...
Sahiplendirilerek değil, değeri bilinerek sevilen insan, çiçek açar ve kendi biricik benliğini oluşturur. 🥀
...
Kendi gerçek benliğinizin bir parçası olduğunu sandığınız bir maskeyi kaldırmak son derece rahatsız edici bir deneyimdir ama düşünme, hissetme ve olma özgürlüğü sağladığında kişi bu hedefe yönelecektir. 🎭
...
‘Seçen kişi benim’ ve ‘Yaşanılan bir deneyimin değerini belirleyen benim’ diyebilmek, hem kişiye can katar hem de ürkütücü bir gerçekleşmedir. 🎯
...
Ne olduğumuzu tam olarak kabul edinceye dek değişemeyiz, olduğumuzdan öteye gidemeyiz. Değişim ise, kabul etmenin ardından hiç farkettirmeden geliveriyor. “ 🐚

“Hayatta en önemli şey nedir? Açlık çeken bir ülkede birine bu soruyu sorarsak cevap “yemek” olacak. Donmakta olan birine aynı soruyu sorarsak cevap “sıcak” olacaktır. Kendini yalnız ve çaresiz hisseden birine soracak olursak cevap mutlaka “diğer insanlarla beraber olmak” olacaktır. Ama bütün bu  ihtiyaçlar giderildikten sonra, bütün insanların ihtiyacı olan bir şey var mıdır hala ? Filozoflar buna evet diye cevap verir. Onlara göre insan sadece ekmekle yaşayamaz. Tabi ki bütün insanlar yemek yemelidir. Ayrıca sevilmeye ve ilgi görmeye ihtiyaçları vardır. Ama bütün insanların ihtiyacı olan bir şey daha vardır: Kim olduğunu ve neden yaşadığını bilmek.”🌱
…
Bir gün yok olacağını kuvvetle hissederse, yaşamın nasıl sonsuz bir değer sahip olduğunu da asıl o zaman anlıyordu. Madalyonun bir yüzü ne kadar büyük ve belirginse, diğer yüzü de o kadar büyük ve belirgindi. Yaşam ve ölüm aynı şeyin iki yüzüydü.🎭
…
Ya uyusan? Ve uyurken rüya görsen? Ve rüyanda cennete gidip hiç bilmediğin çok güzel bir çiçek koparsan? Ya uyandığında çiçeği hala elinde tutsan? Ne olur o zaman?" (ne olurdu?) 🥀